پسر عمو! من خبر مرگ خویش را دریافت كرده‏ام و لحظه به لحظه به زمان دیدار پدر بزرگوارم نزدیك‏تر مى‏شوم، اكنون تو را به انجام خواسته‏هایى كه در دل دارم سفارش مى‏كنم.

امام علی(‏علیه‎السلام) به او فرمود: دخت رسول خدا(صلى الله علیه و آله)! هر چه دوست دارى سفارش ‏كن .وصیت

امام‏ بر بالین زهرا نشست و از افراد حاضر در خانه خواست خارج شوند و سپس فاطمه زهرا (علیهاالسلام) لب به سخن گشود و عرضه داشت:

پسر عمو! بر این باورم از آن زمان كه زندگى خود را با تو آغاز كردم، در خانه‏ات دروغ نگفتم و به تو خیانت نورزیدم و از اطاعتت سر بر نتافتم؟

امام فرمود:

حاشا! از چنین چیزى فاطمه جان! تو به عظمتِ خداوند آگاه‏تر و فردى نكوكارتر و پروا پیشه‏تر و گرامى‏تر و ترس و بیم تو از خدا بیشتر از آن است كه من تو را بر نافرمانى‏ات مورد نكوهش قرار دهم. جدایى و از دست دادنت برایم بس دشوار است، ولى راه گریزى از آن نیست، به خدا سوگند! با رفتنت مصیبت جانسوز رسول خدا(صلى الله علیه و آله) را یك بار دیگر برایم تازه كردى، بارِ جدایى و رحلتِ تو فوق‎العاده سنگین است، همه از خداییم و به سوى خدا باز مى‏گردیم، مصیبت و فراق تو آنقدر اندوه‎بار است كه سخت‏تر و دردناك‏تر و رنج‎آورتر و غم‏انگیزتر از آن وجود ندارد! مصیبتى است كه عزا و مصیبتى فراتر از آن نمى‏توان سراغ داشت.

عاشق شدن

To laugh until it hurts your stomach
آنقدر بخندی که دلت درد بگیره

To find mails by the thousands when you return from a vacation
بعد از اینکه از مسافرت برگشتی ببینی هزار تا نامه داری

To go for a vacation to some pretty place
برای مسافرت به یک جای خوشگل بری

To listen to your favorite song in the radio
به آهنگ مورد علاقت از رادیو گوش بدی

To go to bed and to listen while it rains outside
به رختخواب بری و به صدای بارش بارون گوش بدی

To leave the Shower and find that the towel is warm
از حموم که اومدی بیرون ببینی حوله ات گرمه

To clear your last exam
آخرین امتحانت رو پاس کنی

To receive a call from someone, you don’t see a lot, but you want to
کسی که معمولا زیاد نمی‌بینیش ولی دلت می‌خواد ببینیش بهت تلفن کنه

To find money in a pant that you haven’t used since last year
توی شلواری که تو سال گذشته ازش استفاده نمی‌کردی پول پیدا کنی

To laugh at yourself looking at mirror, making faces
برای خودت تو آینه شکلک در بیاری و بهش بخندی

Calls at midnight that last for hours
تلفن نیمه شب داشته باشی که ساعتها هم طول بکشه

To laugh without a reason
بدون دلیل بخندی

To accidentally hear somebody say something good about you
بطور تصادفی بشنوی که یک نفر داره از شما تعریف می‌کنه

To wake up and realize it is still possible to sleep for a couple of hours
از خواب پاشی و ببینی که چند ساعت دیگه هم می‌تونی بخوابی

To hear a song that makes you remember a special person
آهنگی رو گوش کنی که شخص خاصی رو به یاد شما میاره

To be part of a team
عضو یک تیم باشی

To watch the sunset from the hill top
از بالای تپه به غروب خورشید نگاه کنی

To make new friends
دوستای جدید پیدا کنی

To feel butterflies! In the stomach every time that you see that person
وقتی اونو میبینی دلت هری بریزه پایین

To pass time with your best friends
لحظات خوبی رو با دوستانت سپری کنی

To see people that you like, feeling happy
کسانی رو که دوستشون داری رو خوشحال ببینی

See an old friend again and to feel that the things have not changed
یه دوست قدیمی رو دوباره ببینی و ببینی که فرقی نکرده

To take an evening walk along the beach
عصر که شد کنار ساحل قدم بزنی

To have somebody tell you that he/she loves you
یکی رو داشته باشی که بدونی دوستت داره

remembering stupid things done with stupid friends. To laugh, laugh, and … laugh
یادت بیاد که دوستای احمقت چه کارهای احمقانه ای کردند و بخندی و بخندی و … باز هم بخندی

These are the best moments of life
اینها بهترین لحظه‌های زندگی هستند

Let us learn to cherish them
قدرشون رو بدونیم

"Life is not a problem to be solved, but a gift to be enjoyed"
زندگی یک مشکل نیست که باید حلش کرد بلکه یک هدیه است که باید ازش لذت برد"

پوشاندن لباس سوپرمن بر تن یك سگ در یك نمایشگاه در تایپه

نصب مجسمه بزرگ از مرلین مونرو در شیكاگو

برگزاری بزرگ ترین كمپ فوتبال برای دانش آموزان در غزه

مسابقات جهانی شنا در شانگهای چین

آیین رقص غول ها در مراسم اختتامیه جشنواره گاو بازی سان فرمین در شهر پامپلونا در شمال اسپانیا

نور افشانی شهر پاریس در سالگرد فتح زندان باستیل و پیروزی انقلاب فرانسه

یولیا تیموشنكو نخست وزیر سابق اوكراین در حال ترك جلسه دادگاهش در كی یف

یك دختر بچه تایلندی در چارچوب یك مراسم آیینی در حال شستشوی پای راهبان بودایی پس از انجام یك مراسم مذهبی در معبد

تلاش آتش نشانان اسراییلی برای اطفای حریق در جنگلی در نزدیكی موزه هلوكاست در اورشلیم

خواب كودكی در كمپ گرسنگان و قحطی زدگان سومالی در موگادیشو

یك زنبوردار چینی بدن خود را با زنبورهایش پوشانده

بازی یك پسربچه با پوكه های فشنگ جنگی در شهر جنگ زده مصراته لیبی

جست وجوى رد پاى مفقوده زن در میان اسطوره‌هاى غبار گرفته و بى تاریخ، بى تردید کارى است دشوار و گاه ناشدنى. اما نگاهى عمیق‌تر به عمق داستان‌ها نشان مى‌دهد که باید از لابه لاى رمز‌ها به واقعیت‌ها پى برد. پرده‌ها را پس زد و حقیقت را دید. حقیقتى که در گذر زمان گم شده است. گاستون باشلار Gaston Bachlard جمله جالبى دارد که حیات تاریخى انسان را از پس زمینه اسطوره وار تا به واقعیت تاریخى در بر مى‌گیرد، او مى‌گوید: «آدمى‌ صحنه رمز‌ها است.» رمز‌هایى که وقتى مى‌شکافى شان و هسته‌ها و معنا‌ها را در مى‌یابى، جلوه‌هاى تازه اى از ناگفته‌ها و خاموشى‌هاى دیرینه را در برابر نگاهت باز مى‌تابانند.
 
اساطیر به عنوان رمزینه وارترین بریده تاریخ بشر مملو از این قبیل تجلیاتند، تجلیاتى که گاه دست و پا بر هم ساییده اند و از پس قرون و سده‌ها به شکل‌هاى گونه گون بازمانده و خود را به اکنون رسانده اند و گاه در همان لایه‌هاى دیرینه سال فسیل شده‌اند! نگاهى گذرا به انبوهه اساطیر ملت‌هاى مختلف و مجموعه باور‌هاى قومى ‌و اندیشه وارشان نشان مى‌دهد که در گذشته‌هاى دور عنصر زمین، زایندگى و به دنبال این دو، زن به عنوان نماد این زایندگى تا چه پایه ارزشمند و پرستیدنى بوده است. هومر در نیایش‌هاى خود چنین آواز سر مى‌دهد…: «من زمین را مى‌ستایم، مادر عالم که نشستگاه‌هاى استوار دارد، جده گرامى ‌که بر خوانش همه موجودات روزى مى‌خورند… این تویى که مى‌توانى به مردگان حیات ببخشى و نیز زندگى را از آنان بازگیرى… نیکبخت آنکه تو وى را به نیکخواهى‌ات بنوازى، براى چنین کسى کشتزار زندگى بسیار بر خواهد داد؛ در صحرا گله‌هایش فزونى خواهند یافت و خانه‌اش آکنده از مال و خواسته خواهد شد.» پر بیراه نخواهد بود اگر میل انسان کهن را به تشکیل ساختار‌هاى مادرسالارانه و همچنین پرستش مادر _ الهه‌ها در ریشه‌هاى این تقدیس و بزرگ انگاشتن زمین و سخاوتمندى زاینده اش جست وجو کنیم. تا آنجا که براساس قول پوزانیاس، پلیاد‌ها هفت خواهرى که به مقام خدایى رسیده اند و صورت فلکى پروین را (که از هفت ستاره تشکیل شده، ساخته اند، در نیایشى براى زئوس زمین را به حق مادر خود مى‌خوانند: «اى زئوس بزرگ به یارى تو است که زمین برمى‌دهد. ما به حق او را مادر خود مى‌خوانیم.»

 
شاید نمایشنامه «شب هزار و یکم» نوشته بهرام بیضایى تلنگر جالبى باشد براى پیدا کردن گمشده‌هاى تاریخى در دوردست اساطیر، ماجراى حیات هراس آلود زنى که براى بقاى خویش داستانسرایى مى‌کند و شاید خویشتن خویشش را در دل همین داستان‌ها مى‌کارد تا بعد تر بشکفد و سکوت دیرینه اى را که روى واقعیت‌ها نشسته است، بشکند. بهرام بیضایى درباره این نمایشنامه و سه زن نهفته در آن تحلیل جالبى دارد که شایسته تامل پژوهشگران است. او در مصاحبه اى مى‌گوید: «… به نظر من در زمانى نقش زنان از اسطوره‌ها حذف شده است و نقش آنها به مردان داده شده است» و در ادامه اضافه مى‌کند: «اسنادى که از گذشته باقى مانده نشان مى‌دهد دو شخصیت شهرناز و ارنواز «ول معطل» هستند و اصلاً معلوم نیست چه کاره هستند و براى چه هستند؟ در عوض، آنجا دو آشپز به نام‌هاى «ارمائیل» و «گرمائیل» هستند که هر شب یکى از دو جوان را باید نجات دهند. من تصور مى‌کنم در نسخه قبلى این داستان، شهرناز و ارنواز این کار را مى‌کردند و ارمائیل و گرمائیل متعلق به دوره وارد شدن بعضى از تفکرات به فرهنگ ایران است. شهرزاد کسى است که هر شب قصه مى‌گوید و یک نفر را نجات مى‌دهد و در واقع طرح داستان ضحاک است.» چنین باورى امید تازه اى است براى پیدا کردن تکه‌هاى گمشده پازلى ناتمام از گذشته اسطوره وار تاریخ بشریت! نگاهى ظاهرى به اسطوره‌هاى دینى ایران زمین نشانگر چیرگى عنصر مردانه است. اما شاید بتوان این انگاره را زیر سئوال برد درست زمانى که به جست وجوى راستین رمز‌ها برخیزیم. در متون مذهبى زردشتى از هفت امشاسپند به عنوان دختران خدا نام برده مى‌شود. «اسپندارمذ» به معناى مهرورزى افزاینده، بردبارى و فروتنى، «هئوروتات» (خرداد) به معناى رسایى که زایش، بالندگى و خروش آب‌ها و چشمه‌ها در ذهن ایرانى یادآور اوست و «امرتات» (مرداد) به معناى بى مرگى و جاودانگى که رویش و بالندگى گیاهان و سبزینگى، نماد باستانى آن است، هر سه عناصرى مونثند و پر بیراه نخواهد بود اگر اردیبهشت یا اشه را هم اصالتاً مونث انگاریم. چرا که مشخصه بارز او زیبایى اوست و باید پذیرفت که از گذشته‌هاى دور زن مظهر زیبایى قلمداد مى‌شده است. شاید به تعبیرى این سه امشاسپند از امشاسپندان کلیدى و موثر نباشند اما از آنجا که هسته و بن مایه هر سه آنها مهرورزى و عشق بى‌آلایش و ازخودگذشتگى و پروراندن و زایندگى است، بى گمان نشانگر نقش محورى آنها در کنه نگاه اسطوره اى خواهد بود. اسپندارمذ به عنوان دختر خدا نقشى جدى در کنه اسطوره باورى این دیانت دارد و در زادروزش جشنى کهن براى زنان برگزار مى‌شده است. جشنى به نام اسفندگان که ویژه زنان و زمین است. ابوریحان بیرونى در اثر ارزشمند خود «آثار الباقیه عین القرون الخالیه» درباره این جشن باستانى مى‌نویسد: «این جشن ویژه زنان بوده است و در آن از شوهران خویش پیشکش دریافت مى‌کرده اند، از این رو آن را جشن مزدبگیران مى‌خوانده اند.» اسپندارمذ در واقع از زمین نگاهبانى مى‌کند و از آنجا که زمین مانند زنان در زندگى انسان نقش بارورى و باردهى دارد، جشن اسفندگان براى ارزش نهادن به زنان نیکوکار برگزار مى‌شود. در گذشته و در برخى نقاط سرزمین ایران در این روز بانوان لباس‌هاى نو مى‌پوشیدند، زن‌هایى که مهربان، پاکدامن، پرهیزگار و پارسا بوده اند و فرزندان نیکى زاده بودند، مورد ارج و تشویق قرار مى‌گرفتند. در روز جشن اسفندگان، زن‌ها از مردان خود پیشکش‌هایى دریافت مى‌کردند. آنها در این روز از کارهاى همیشگى خود در خانه و زندگى معاف مى‌شدند و مردان و پسران کارهاى روزانه زنان در خانه را در چنین روزى با شادمانى انجام مى‌دادند. اکنون نیز زرتشتیان جشن اسفندگان را به نام روز زن و روز مادر جشن مى‌گیرند و مقام زنان نیکوکار و پاکدامن را گرامى‌ مى‌دارند. به این ترتیب و با برگزارى این آیین نیکو ایرانیان کهن خاطره شکوهمند عصر زرین مادرتبارى دیرینه خویش را پاس مى‌داشتند و به یاد مى‌آوردند که در گذشته اسطوره اى خود، مادر الهگانى را مى‌پرستیده اند که مظهر حیات و بالندگى بوده اند. باور به این انگاره در برخى مکاتب گاه باعث رونق کشت و زرع و در برخى مکاتب دیگر باعث حرمت نهادن زایدالوصف به خاک و زمین مى‌شده است تا آنجا که «پیامبرى سرخ پوست از قبیله priest rapids، به پیروانش سفارش مى‌کرد که زمین را بیل نزنند، زیرا زخمگین کردن و بریدن اندام‌ها و دریدن و خراشیدن مادر همه ما آدمیان، با کار‌هاى کشاورزى گناه است» و سلوک ضدکشاورزى اش را چنین بر حق جلوه مى‌داد: «از من اجازه مى‌خواهید که زمین را شخم کنید؟ آیا من در شکم مادرم چاقویى فرو مى‌برم؟ از من اجازه مى‌خواهید که بیل زنید و سنگ‌ها بردارید. آیا پوست و گوشت مادرم را مى‌درم، آنچنان که استخوان‌هایش نمایان شود؟ از من اجازه مى‌خواهید که علف را ببرید و بفروشید، تا چون سفید پوستان توانگر شوید. اما چگونه پرواى آن خواهم داشت که گیسوان مادرم را ببرم؟» (رساله در تاریخ ادیان _ میرچا الیاده _ ترجمه جلال ستارى _ انتشارات سروش _ تهران _ ۱۳۷۲ _ ص ۲۴۲) در تاریخ اسطوره اى ایران زمین پرستش و ستایش ناهید به عنوان الهه آب و زندگى، مهر تائیدى بر این باور است که زن در باور انسان کهن نشانه اى است از پاکى و نیرویى براى زایندگى. هر چند برخى پژوهشگران بر این باورند که پیدایش الهه اى به نام آناهیتا و با چنین کارکرد (و به تعبیر مرحوم مهرداد بهار، کار ویژه اى)، الهام یافته از ایشتار بین النهرینى است، اما این موضوع چیزى از اهمیت این انگاره در فرهنگ ایرانى نمى‌کاهد. رمزینگى این پرستش از نگاهى و به تعبیرى شاید همچون فلسفه بسیارى از مذاهب به نوع و ساختار حیات شبانى آریایى‌هاى نخستین بازمى‌گردد. آناهیتا به عنوان فزاینده گله و رمه در چنین جامعه اى ارج و منزلتى شگرف پیدا مى‌کند. زایش و نیروى زایندگى با الهام از چنین الهگانى میسر مى‌شده و در نتیجه مقام چنین خداوندگارانى را بالا تر مى‌برده است. تا آنجا که «سوزان گویرى»، نگارنده کتاب «آناهیتا در اسطوره‌هاى ایرانى» تحت تاثیر این مقام والا به صراحت مى‌گوید: «سنت پرستش مادر _ خدایان، کهن‌ترین سنت مذهبى اقوام گوناگون در جهان قدیم بوده است.»